کاشی خشتی هفت رنگ که روی آن نقش مردی با لباس فیروزه‌ای، شال زرد و کلاه سبز که کنار اسبی روی زانو نشسته و در حالی که دست راستش را روی بدن اسب قرار داده‌ دیده می شود.
زمینه کاشی لاجوردی و حواشی نقش مرکزی را نقوش گیاهی و اسلیمی زینت داده‌است.

کاشی هفت‌ رنگ از ابتکار ایرانیان در اواخر دوره تیموری است و اوج رواج آن در معماری دوره صفوی است.

هفت رنگ متداول در این نوع کاشی عبارت است از :سفید، سیاه، لاجوردی، فیروزه‌ای، قرمز، سبز و زرد که البته لزوما هفت‌ رنگ به کار نمی‌رفته است.
کهن نگاره اسب و اسب ‌سوار یکی از بارزترین نقوش ایرانی در آثار سده‌ های مختلف دوران اسلامی ‌است.

این قطعه کاشی متعلق به دوره صفوی ( سده های دهم و یازدهم ه.ق) است که از نیشابور به دست آمده و هم اکنون به شماره ۹۹۶۴ در تالار صفوی موزه باستان شناسی و هنر دوران اسلامی موزه ملی ایران نگه داری می شود.