خدایا سپاس بی‌کران مرا بپذیر که تو را عاشق دیدم و غریبانه عاشقت شدم.

تو را بخشنده پنداشتم و گنهکار شدم. تو را وفادار دیدم و بی‌وفایی نمودم.

ولی هر کجا که رفتم سرشکسته بازگشتم.

تو را گرم دیدم و در سردترین لحظات به سراغت آمدم.

اما تو مرا چه دیدی که همچنان بخشنده و توبه پذیر و مشتاق بنده‌ات ماندی؟

خداوندا! به دل نگیر اگر گاهی، زبانم از شکرت باز می‌ایستد.

تقصیری ندارد، قاصر است.

کم می‌آورد در برابر بزرگیت؛ لکنت می‌گیرند واژه‌هایم در برابرت.

در دلم اما همیشه ذکر خیرت جاریست.

تو را دوست دارم و بی‌نهایت سپاسگزارم.