استاد شهید آیت‌الله‌الله مطهری: از خدا بخواهیم به جای دادن، برخی چیزها را از ما بگیرد
ما هميشه وقتى دعا مى كنيم به خدا می گوييم خدايا به ما بده!
هيچ وقت دعا نمى كنيم خدايا از ما بگير،
در صورتى كه ما به اين دعا بيش‌تر احتياج داريم؛
ما به آن چيزهايى كه خدا بايد از ما بگيرد بيش‌تر احتياج داريم تا آن چيزهايى كه بخواهد به ما بدهد.
تا اين هايى كه از ما بايد بگيرد از ما نگيرد هيچ چيز قابل دادن نيست.
ما بايد بگوييم خدايا، اين حب جاه و مال را از ما بگير،
اين حسادتها را از ما بگير،
اين كينه ها و عقده ها را از ما بگير،
اين كدورت هاى قلبى را از ما بگير،
اين پرده ها را از جلو چشم ما بردار؛
اين غل ها، اين غِش ها، اين حِقدها، اين ضِغْن ها، اين شك ها، اين شرك ها، اين كبرها، اين حسدها را از ما بگير.
به اين «بگير»ها بيش‌تر احتياج داريم تا به اين كه چه را به ما بده.
آخر تو چه هستى؟
اول حساب كن كه چه هستى و چه دارى؛
چه را طلب مى كنى و براى كجا طلب مى كنى؟
گفت: «آیينه شو جمال پرى طلعتان طلب.»
اول آنچه بايد از تو بگيرند آن‌ها را بيرون بريز، آن گاه بگو بده.
آن وقت است كه دعاى تو مستجاب مى‌شود و «بده»ها به اجابت مقرون مى شوند.

● مجموعه آثار استاد شهيد مرتضی مطهری، ج ۲۷ ص ۶۷۰
● کتاب آشنايى با قرآن