«آن که بر در می کوبد شباهنگام، به کشتن چراغ آمده است…». توفان فرا رسید… . چه می خواهند از آشیان عاشقانه مهر و ماه؟ تو بنشین بانو! تو برنخیز به گشودن در؛ تو پشت در نایست! نرو…، همین جا بمان. آن که مشت بر در خانه ات می کوبد، با خداوند در ستیز است.
آن که شعله به دست در کوچه ایستاده، فتنه نابکاری است که قصد برافروختن آتشی ابدی دارد؛ آتش نفاقی که تا همیشه تاریخ خواهد سوخت. آن که ناسزا می گوید و قصد آشیان تو را دارد، کینه کهنه ای دارد که امروز سر برآورده و کمر به نابود کردن حقیقت بسته، غافل از آنکه خداوند هرگز نخواهد گذاشت؛ مگر نه اینکه خداوند «نور خود را در همه جا به ظهور می رساند؛ هرچند کافران را خوش نیاید»؟!
کاش برنمی خاستی!
کاش برنمی خاستی… . تو ادامه رسول خدایی…، تو آمده ای تا اسلام زنده بماند و حق، سلامت باشد. تو زنده ای تا پیش روی آفتاب، سپر شوی و شمشیرهای برهنه ای را که به سوی امام نشانه رفته اند، حواله جان خویش کنی.
تو باید قیام کنی تا قامت یگانه امامت استوار بماند. تو انقلاب می کنی تا مردمان غفلت زده روزگار به خود بیایند و ولایت را تنها نگذارند.
تو پشت در ایستادی و انگار قلب تمام هستی، آنجا پشت در ایستاده بود و می تپید… .
در باز شد به روی فتنه ای ناگهان.
در باز شد به سوی طوفان نخستین ظلم…؛ دری که چون خنجر بر جان تو فرود آمد… ، دری که راه را برای آغاز همه ستم های تاریخ باز کرد، دری که به روی دشمن حق آغوش گشود و چشم مردمان خواب زده را به روی حقیقت بست…

منتقم، به معنای انتقام‌گیرنده و یکی از القاب حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) است.

روایتی از امام زمان

آن حضرت می‌فرماید:
«انا بقیة اللّه فی ارضه و المنتقم من اعدائه»؛ «من باقی‌مانده خدا در روی زمین و انتقام گیرنده از دشمنان او هستم.»

روایتی از امام صادق

امام صادق (علیه‌السلام) نیز فرمود:
«لمّا کان من أمر الحسین (عليه‌السلام) ما کان ضجّت الملائکة إلی اللّه بالبکاء و قالت یفعل هذا بالحسین صفیّک و ابن نبیّک قال فأقام اللّه لهم ظلّ القائم (عجل‌الله‌تعالي‌فرجه‌الشريف) و قال بهذا أنتقم لهذا»؛ «چون حسین بن علی (علیهم‌السلام) به شهادت رسید، فرشتگان الهی ضجه سر دادند و گفتند:
«پروردگارا! با حسین چنین شد؛ در حالی که او صفیّ تو و فرزند پیامبر تو است!؟» پس خداوند سبحانه و تعالی نور قائم (عليه‌السلام) را به آنان نشان داد و فرمود: «به وسیلۀ این (شخص) انتقام او را خواهم گرفت.»

البته در پاره‌ای از روایات نیز گفته شده است: آن حضرت انتقام گیرنده خون تمام امامان (علیهم‌السلام) و مظلومان است.

امام علی (علیه‌السلام) فرمودند: «… و لیبعثنّ اللّه رجلا من ولدی فی آخر الزّمان یطالب بدمائنا.»

خدایا! تو را شکرگزارم
به خاطر شب‌ هایی که تبدیل به صبح شدند
دوستانی که مبدل به خویشاوند شدند
رویا‌هایی که به حقیقت پیوستند
و دوست داشتن‌ هایی که منتهی به عشق شدند

شبیه پرنده‌ ای که از قفس آزاد می‌ شود..
من هم وقتی با نام تو شکرگزاری می‌ کنم از غم هایم آزاد می‌ شوم
خدایا شکرت

الهی شکرگزار این زندگی هستم که به من بخشیدی؛ به خاطر همه چیزش:
تو را شکر بابت آدم‌هایی که معلم من بوده‌اند.
تو را شکر بابت درس‌هایی که زندگی به من ارزانی داشته‌اند.
تو را شکر برای عشقی که می‌گیرم، می‌بخشم و می‌پراکنم.

یگانه آفریدگار من، تو را سپاس می‌گویم که مرا از تمام وابستگی‌ها می‌رهانی و ترس از دست دادن را از من دور کردی و چنان روحم را بزرگ کردی که دلبسته باشم و نه وابسته.

خدای مهربانم
چقدر خوب است که تو را دارم
هر زمان که بخواهم
در هر مکان که اراده کنم
تو هستی جایی در حوالی من

انگار گاهی هم نزدیک تر و در مرکزی‌ترین نقطه وجودم
آرام می‌ شوم با حضورت در نزدیک ترین حد ممکن مان
خدایا شکرت که هستی.